മുത്തശ്ശി - 2
ശിഥിലമാം നാലുകെട്ടിന്നകത്തളങ്ങളില്‍ വീണ്ടും
ഉണരുന്നുവോ ജീവന്റെ സ്വച്ഛമാം പദനിസ്വനം
ഇരുളിന്‍ പടവിറങ്ങീടുമാത്മാവിനെ നനുത്ത
വിരല്‍ സ്പര്‍ശത്താല്‍ തൊട്ടുണര്‍ത്തീടുന്നതാരോ?
കേള്‍ക്കുന്നുവോ ഉണ്ണിക്കുട്ടനോടിക്കളിക്കുന്ന ശബ്ദം
ഉമ്മറത്താരോ ഈണത്തോടു ചൊല്ലുമീരടികളും
കോലായില്‍ ശബ്ദങ്ങളിടകലര്‍ന്നുയരും നാമജപം
പടിപ്പുരയില്‍ നിന്നുയരുമുറച്ച മെതിയടിശ്ശബ്ദം
മച്ചില്‍നിന്നരിപ്രാവിന്റെ കുറുകലും ചിറകടിയും
പാടത്തെ പണികഴിഞ്ഞെത്തും ചെറുമിതന്‍ പ്രാക്കും
കാവിലെ മരക്കൂട്ടത്തില്‍ കാറ്റിന്റെ കുശലം പറച്ചിലും
ശാന്തമുറങ്ങും നാട്ടിന്‍പുറത്തിന്‍ മന്ദമാം ഹൃദയസ്പന്ദവും
വേണ്ട, പടുതിരികത്തിയണഞ്ഞ വിളക്കില്‍
വീണ്ടുമൊരുതിരികൊളുത്തി വേദനയേറ്റിടല്ലേ
നിശ്ശബ്ദതയിലെന്‍ ചുമടിറക്കട്ടെ ഞാന്‍, അലിയട്ടെ
സ്നേഹമോടെന്നെ പുണരുമിരുളിന്റെ മാറില്‍
മുത്തശ്ശി
പടരും കരിമേഘങ്ങളിരുട്ടിന്നാക്കം കൂട്ടി
ചറുപിറുചെറുമഴയിറയത്തു താളം ചവുട്ടി
ഗതിയറിയാതെ പായുന്നു ചടുലമാം മിന്നല്‍
ഉരുണ്ടുരുണ്ടെത്തുന്നു മേഘത്തിന്‍ ഗര്‍ജ്ജനങ്ങള്‍
മുറ്റത്തിരുട്ടിലേയ്ക്കെത്തിനോക്കുന്നു പലവട്ടം
കാത്തിരുപ്പാലക്ഷമയായപോല്‍ ദീപനാളം
ചുവരിലെ നിഴലില്‍ പതുങ്ങുന്നു പല്ലികള്‍
കാത്തിരിക്കും മരണത്തിന്‍ നിശ്ശബ്ധകിങ്കരന്മാര്‍
രുദ്രാക്ഷമാലയില്‍ കാലചക്രം കറങ്ങുന്നു
ചുണ്ടില്‍ നാമജപം മനസ്സറിയാതുതിരുന്നു
ജീവിതം കണ്ടുതളര്‍ന്ന കണ്ണുകളിമപൂട്ടി
ചാരുകസേരയില്‍ ദീര്‍ഘം നിശ്വസിച്ചൂ മുത്തശ്ശി
ഒരുനാളിതുപോലൊരു സന്ധ്യാനേരത്തെന്റെ കുട്ടി
വര്‍ഷം മറന്ന ഭൂമിയ്ക്കു ചാറല്‍മഴയിതെന്നപോല്‍
ഓടിമറയും സായന്തനത്തിന്‍ ഇത്തിരിവെട്ടത്തില്‍
നിഴലില്‍ നിന്നുണരും രൂപമെന്നപോലെത്തുകില്ലേ?
സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന കണ്‍കളില്‍ നിശ്ശബ്ധമുറ്റുനോക്കവേ
കല്ലായുറഞ്ഞ ദു:ഖങ്ങള്‍ക്കശ്രുകളാല്‍ മോക്ഷമായീടുമോ?
മുടിയഴിച്ചിട്ടുറങ്ങിയ തെയ്യങ്ങളുണര്‍ന്നെത്തി വീണ്ടും
മുറ്റത്തുറഞ്ഞാടി കളിയാട്ടങ്ങള്‍ക്കു കളമൊരുക്കീടുമോ?
തുളസ്സിത്തറയില്‍ വിളക്കു പടുതിരികത്തിയണഞ്ഞു
തെക്കേപ്പറമ്പില്‍ മാവിലകള്‍ കാറ്റത്തു കൂട്ടം കരഞ്ഞു
യത്രയ്ക്കിറങ്ങവേ ഓര്‍മ്മകളുടെ ചെറുഭാണ്ഡത്തില്‍ പാഥേയം
സാഫല്യമടയാത്തൊരെന്‍ വാത്സല്യവും ചെറുദു:ഖങ്ങളും.
ചിന്താശകലങ്ങള്‍
മാറാടും ഗുജറാത്തും
******************
മനുഷ്യന്‍ മനുഷ്യനെക്കൊല്ലാന്‍
മദമൊരു കാരണം
മതവും ഒരു കാരണം
മദംകൊണ്ടു മതിമറന്നവനേതു മതം?
വിശ്വാസവും ജ്ഞാനവും
*******************
വിശ്വാസിക്കവിശ്വാസി ദു:ഖം
അവിശ്വാസിക്കു വിശ്വാസി ദു:ഖം
അജ്ഞാനിയ്ക്ക്‌ ജ്ഞാനി മോക്ഷം
ജ്ഞാനിയ്ക്കജ്ഞാനിയും ദൈവം
ഈശ്വരന്‍
********
ഈശ്വരനു പേരിട്ടിട്ടാപേരിന്‍ പേരില്‍
പോരു നടത്തീട്ടാ പോരിന്‍ പേരില്‍
അധര്‍മം വാഴിച്ചീടിനവരില്‍
ആര്‍ക്കു സ്വര്‍ഗ്ഗം മാളോരേ?
ഭാഷകള്‍
*******
ലോകകാര്യം പറവതിനെ-
നിക്കെത്രയോ ഭാഷകള്‍
എന്നെകുറിച്ചെന്നോടോതാന്‍
മൌനമെന്നൊരു ഭാഷമാത്രം
മരണം
******
മരണം
നമ്മുടേതല്ലാത്തതെല്ലാം
നമുക്കില്ലാതാക്കുന്ന സത്യം
ലക്ഷ്യം
******
അര്‍ത്ഥം കളഞ്ഞിട്ടര്‍ത്ഥം തേടണം
അര്‍ത്ഥത്തിന്നപ്പുറമുള്ളത്‌ നേടണം
മാര്‍ഗ്ഗം
******
പാതയില്ലാത്തിടത്ത്‌*
യാത്രയുമില്ല,
വഴികാട്ടിയുമില്ല.
(*Truth is a pathless land - J.Krishnmurthy)
ഞാന്‍
****
എന്റെയുള്ളില്‍ ഒരു നൂറു 'ഞാന്‍' ഉണ്ട്‌
പിന്നെ, ഞാനറിയാത്ത ഒരു ഞാനും
പുതിയ പഴമൊഴികള്‍
അക്ഷരം തെറ്റിയാലും
ആശയം തെറ്റരുത്‌
**
അറിവിന്‍ കെടാവിളക്കിലെ
അക്ഷയസ്നേഹമാവണം അക്ഷരങ്ങള്‍
അല്ലെങ്കില്‍ അവയും ക്ഷരം
**
ഉപദ്രവിക്കാന്‍ ഉപദേശിക്കരുത്‌
ഉപദേശിച്ച്‌ ഉപദ്രവിക്കയുമരുത്‌
**
നാലുവരികളില്‍ പറയാനാവാത്തത്‌
നാലു ജന്മങ്ങള്‍ കൊണ്ടും പറഞ്ഞാവില്ല
**
പ്രാവുവളര്‍ത്തുകാര്‍
ഞാന്‍ മൂന്നിലോ നാലിലോ പഠിക്കുന്ന കാലം. വീട്ടിനടുത്തൊരു വയലുണ്ട്‌. വേനല്‍ക്കാലത്ത്‌ സെവന്‍സ്‌ ഫൂട്ബാള്‍,സൈക്കിള്‍ യജ്ഞം മുതലായവ അരങ്ങേറാറുള്ള local entertainment arena എന്നു വേണമെങ്കില്‍ വിശേഷിപ്പിക്കാം. വയലിന്റെ വക്കില്‍ ഒരു വീട്ടില്‍ പ്രാവു വളര്‍ത്തല്‍ വിനോദമാക്കിയ ഒരാള്‍ താമസിച്ചിരുന്നു. അയാളുടെ പക്കല്‍ മെരുക്കിയെടുത്ത കുറെ നല്ല ഇനം പ്രാവുകളും. അയാളവയെ, പുള്ളി, ചെമ്പ എന്നൊക്കെ ഓമനപ്പേരിട്ടു വിളിക്കും.
മിക്കവാറും വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍,അയാള്‍ ഈ പ്രവുകളെ കൂട്ടില്‍ നിന്ന് തുറന്നു പറക്കാന്‍ വിടും. എന്നിട്ടു കയ്യടിച്ചും, വിസിലടിച്ചും ഇവയെ കഴിയുന്നത്ര മേലോട്ടു പറത്തും. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളുടെ ഇടയിലും, ബാക്കി കാണികളുടെ ഇടയിലും തര്‍ക്കമാവും. ദൂരേ, പൊട്ടുകള്‍ പോലെ കാണുന്ന പ്രാവുകളില്‍ എതാണു 'പുള്ളി', എതാണു 'ചെമ്പ', ആരാണേറ്റവും ഉയരത്തില്‍ പറക്കുന്നത്‌ എന്നൊക്കെ. അതിനിടെ ഈ പ്രാവുവളര്‍ത്തുകാരന്‍ അയാളുടെ വക expert comments ഇടക്കിടെ പാസ്സാക്കും.."പുള്ളിയെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ ഒരു പ്രാവിനും ആവില്ല..അവളു സ്പെഷലാ..". കുറെ പറന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടു ഈ പ്രാവുകള്‍ തിരികെ വരും. അപ്പോള്‍ അവയില്‍ ഏറ്റവും ഉയരത്തില്‍ പറന്ന പ്രാവിനെ ഇയാള്‍ കെട്ടിപിടിക്കും, ഉമ്മ വെക്കും. അയാളുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷവും, അഭിമാനവും വിവരിക്കാന്‍ എളുപ്പമല്ല. പിന്നെ, അയാള്‍ ചെയ്യുന്ന വേറൊരു കാര്യവുമുണ്ട്‌. കാട എന്നു വിളിക്കുന്ന ഒരു തരം കാട്ടിനം പ്രാവുകളെ എങ്ങാനും കണ്ടാല്‍, അയാള്‍ ഉടനെ സ്വന്തം പ്രാവുകളെ തിരിച്ചു വിളിച്ചു കൂട്ടിലടക്കും. കാരണം ചിലപ്പോള്‍ കൂട്ട്‌ കിട്ടിയാല്‍ ഈ മെരുക്കിയെടുത്ത പ്രാവുകള്‍, കാടപ്രാവിന്റെ കൂടെ എങ്ങോട്ടെങ്ങിലും പറന്നുകളയും. ഈ പ്രാവുവളര്‍ത്തുകാരന്‍ അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ഒക്കെ ഒരു ഹീറോ ആയിരുന്നു. ഒരു വിധത്തില്‍ നോക്കിയാല്‍, ഇയാള്‍ കുട്ടികളുടെ ഹീറോ മാത്രമല്ല, ഇന്നത്തെ എല്ലാ മാതാപിതാക്കളുടേയും ഒരു മാത്രുകാപാത്രം തന്നെ.
ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കു. നമ്മള്‍ നമ്മുടെ കുട്ടികളെ വളര്‍ത്തുന്നു, കൂടുതല്‍, കൂടുതല്‍ ഉയരങ്ങളിലേക്ക്‌ പറക്കാന്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. കൂട്ടുകെട്ടുകള്‍ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. ഏറ്റവും ഉയരത്തില്‍ എത്തിയ കുട്ടിയുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ടു മതിമറക്കുന്നു. ഏറ്റവും ഉയരത്തില്‍ പറന്നതു തന്റെ മക്കളാണെന്നു തെളിയിക്കാന്‍ കോടതി കയറിയിറങ്ങുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ പ്രിന്റിംഗ്‌ പ്രസ്സില്‍ ചെന്നു ചോദ്യകടലാസ്സുകള്‍വരെ ചോര്‍ത്തുന്നു. മത്സരബുദ്ധി വളര്‍ത്തി, സഹപാഠികളെ copmetitors ആയി മാത്രം കാണാന്‍ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു. 'പറക്കുന്ന'തിലും പങ്കുകൊള്ളുന്നതിലും മാത്രം സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ ഈ വെപ്രാളത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടോ?. ഉയരങ്ങളിലെ എകാന്തതയും, ആ എകാന്തത അവര്‍ക്കു നല്‍കുന്ന വേദനകളും മാതാപിതാക്കള്‍ അറിയുന്നുണ്ടോ?
നമ്മള്‍ക്ക്‌ നല്ല അച്ഛനമ്മമാരായാല്‍ മാത്രം പോരേ? പ്രാവുവളര്‍ത്തുകാരാകണോ?
കാഴ്ചപ്പാട്‌
നാട്ടില്‍ നിന്നും സന്ദര്‍ശനെത്തിയ ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകളിലൂടെ:
ചെക്കന്‍
*******
ട്രൌസറിട്ടു നടന്നൊരു ചെക്കന്‍
വലുതായി, വിദേശിയായി
ട്രൌസറിട്ടു നടക്കുന്നൊരു ചെക്കനായി
പാര്‍ട്ടി
*******
നാട്ടില്‍ രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടി ശല്യം
ഇവിടെ, birthday പാര്‍ട്ടി ശല്യം
കയ്പ്പും മധുരവും
***************
തോളൊപ്പം വളര്‍ന്നു
മലയാളം മറന്നു
കനവോളം ഉയര്‍ന്നു
കണ്ണില്‍ നിന്നകന്നു
Malayalam Nurungu Kavithakal - First Attempt
എനിക്കിപ്പഴും
ഇംഗ്ലീഷില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ തലയില്‍ കയറും
മലയാളത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഉള്ളില്‍ നില്‍ക്കും
ഇംഗ്ലീഷ്‌ കാരണമെനിക്കു തലക്കനം
മലയാളം കാരണം മനസ്സില്‍ ഘനം
-Hari 6/10/05
Interesting book on India's past and likely future
I haven't finished reading this book yet. But, it has already impressed me sufficiently that I will recommend reading this in case you have a passion for India at heart.
India Unbound by Gurcharan das, Penguin books, India
Spelling Bees
Indian Americans dominate spelling bee competitions: NYT article
I.T Consultants are great karma yogi’s
5/30/05
You must have missed noticing, but, have no doubt. The greatest karma yogi’s of today are walking amongst you, unnoticed and unrecognized. They are the I.T consultants. I mean the exciting kind of Information Technology and not the boring Income Tax types.
Here is the epical story of Arjuna as it happened in the ‘consulting world’.
Arjuna and his colleagues had left the ‘
Kuru’ company they worked for after they figured the System’s Manager with a blind passion for legacy systems was not going to be supportive of their progressive ideas. They joined a consulting company, managed to win the confidence of the CEO and were hired to do an implementation to replace the legacy systems in the ‘
Kuru’ company.
Arjuna, the Functional Lead of the project had worked real hard to prepare for the implementation. And finally, after all the grueling time spent on design and testing, it was time for the cut over. Before the first process of the cut over began, Arjuna asked the Change Management consultant (who offers advices but no hands),
Krishna, to give him an idea of the impact to the employees of the organization when the new systems go live.
Krishna spread the big diagram in front of him and said ‘here are the jobs that will be cut and these are the people who are going to lose their jobs because of the manpower reduction that the new systems will achieve’. Arjuna looked at the list and was aghast. The list included those who had served the organization loyally for 25 plus years, those who had taught Arjuna how the business functioned and a number of ex-colleagues.
Arjuna, losing his courage said: ‘
Krishna – I do not want to do this implementation. What success am I going to enjoy when it will have the blood of those most dear to me. It is better that I quit working and become an academic than do this implementation. I am not in a position to go ahead. Let the legacy systems remain”.
Krishna replied: “Don’t act too silly. This behavior does not fit your stature. You have a great name for being a good Functional lead. Losing your reputation is as good as death for one in this consulting business. Forget these foolish thoughts and let us get started’.
Arjuna: “No
Krishna. I am serious. May be my mind is confused. Consider me not as a colleague, but as some one you will counsel and instruct what you think is best for me in the long run”
And, then started the great discourse of
“Consultant’s Gita” as narrated by the greatest Change Management Lead of all times, Lord Krishna.
Krishna , looking at Arjuna with compassion in his eyes and a half-smile dotting his lips said: “Arjuna, you are grieving over what should be grieved for. And in spite of your foolishness you pretend to be a wise man. Those who have understood the true spirit of the consulting profession do not grieve over either those who suffer in their jobs or have become unemployed because of the actions of the consultant.
The role you have on a project is like the cloth you wear. And, changing roles or moving from one project to another is like casting off old clothes and wearing new ones. Just as you have progressed through the different phases of this project like Analysis, Design and Testing consider the ‘Cut over’ also as another phase that has an end and a new beginning. You were there before the project started. And you will continue to be there after the project has ended. Know that what does not end with a project to be your true self and the roles assigned in a project as super imposed on you”
“As a consultant you will be required to perform many roles. Consider the implications of your actions in those roles as that of the role only. As a performer of the role, you only have the right to perform the assigned duty and do not try to take ownership of the results of the entire project. Therefore, perform your duty perfectly as a consultant without getting attached to the role in your heart”
Thus it continued until Arjuna said, “My mind is clear now. And, I will do this duty as you wish”
